Artysto
Ty, co tłumy poruszasz
Oświeć blaskiem mą duszę
Ty, co rzeźbisz dźwięki
Zamknij w takcie me serce
Ty, co słowem nawracasz
Posil wiedzą mój rozum
Ty, co błądzisz przez wieki
Prowadź ścieżką zaufania
Ty, co bezinteresownie kochasz
Napraw me niepokorne myśli
Ty, co na jawie istniejesz
Spróbuj tej nocy się przyśnić…
Ty
Niczym biały obłok
Lekki, puszysty, cieszący oko
Mkniesz po bezludnym niebie
Radośnie mijasz każdą napotkaną chmurę
Ja
Niczym ciemna chmura
Ciężka, mroczna, roniąca łzy
Przesuwam się wśród takich jak ty
Smutkiem zalewam żyjący pode mną świat
My
Niczym obłok i chmura
Spleceni, rozświetleni, bez skaz
Odpływamy gdzieś w siną dal
Słońcem łączymy serca, w które wbito już dawno szkła
Mrok, gdy
okryci peleryną nocy
oświeceni blaskiem gwiazd
w siebie wpatrzeni
Intymność, gdy
zasłonięci liśćmi drzew
ukryci dookoła ciszy
w siebie wtuleni
Łuna, gdy
ogrzani ciepłem rąk
leżący w nurcie myśli
w siebie zamyśleni
Objęcie, gdy
ginący w potoku myśli
pragnący tylko ciszy
w siebie zamknięci
Świat, gdy
owiani zimnym wiatrem
wpatrzeni w gwiazd roje
w siebie wierzący
Ćma, gdy
zlęknieni szelestem natury
wtuleni w ciepła płomienie
w siebie zanurzeni.
Wiersz zajął III miejsce w XII edycji Powiatowego Konkursu Poetyckiego „Nienazwane uczucia” w kategorii Dorośli. Finałowa gala tego konkursu odbyła się 10.01.2019 roku w Suchej Beskidzkiej.
